PRYMAS TYSIĄCLECIA – STEFAN KARDYNAŁ WYSZYŃSKI
3 sierpnia 1901 roku w małej wsi Zuzela nad Bugiem w województwie mazowieckim przyszedł na świat Stefan Wyszyński. Rodzina przyszłego prymasa była ubogą, ale bardzo kochającą się i religijną. Los przez całe życie ciężko doświadczał naszego patrona, już jako 9-letni chłopiec został sierotą, zmarła jego matka i odtąd samotnie wychowywał go ojciec, z wielkim sercem oddając się temu zadaniu.
Kapłaństwo było powołaniem Prymasa jakby od zawsze, jego przeznaczeniem. Wątpliwości religijnych nie miał nigdy. W dniu swych 23 urodzin, 3 sierpnia 1924 roku przyjął święcenia kapłańskie, a swą mszę prymicyjną odprawił w dwa dni później na Jasnej Górze przed cudownym obrazem Matki Boskiej – Czarnej Madonny.
Osoba Matki Boskiej w życiu Prymasa miała miejsce szczególne, w chwilach trudnych była mu opoką obroną i nadzieją. Już w dziewiątym roku życia, kiedy został osierocony przez matkę oddał swe życie w ręce tej, która nigdy nie odchodzi, nie umiera, trwa przy człowieku niewzruszenie – Matki Chrystusowej, a potem powierzył jej losy całego narodu. „Wcześnie straciłem matkę rodzoną, która miała szczególne nabożeństwo do Matki Ostrobramskiej, dokąd jeździła z pielgrzymką, jeszcze z Zuzeli.
Mój ojciec natomiast ciągnął zawsze na Jasną Górę. Cześć Matki Bożej w życiu domowym była bardzo rozwinięta. Często odmawialiśmy wspólnie różaniec w godzinach wieczornych” – w swych „Zapiskach” wspomina Prymas.
Po wybuchu II wojny światowej ukrywał się przed gestapo. W okresie Powstania Warszawskiego pełnił funkcję kapelana grupy Kampinos AK, działającej w Laskach, oraz kapelana szpitala powstańczego pod pseudonimem Radwan III.
Po zakończeniu wojny wrócił do Włocławka, gdzie reorganizował seminarium duchowne i pełnił obowiązki rektora. W 1946 papież Pius XII mianował go biskupem lubelskim. W swoim herbie biskupim umieścił słowa Soli Deo – Bogu Jedynemu.
W 1948 roku Stefan Wyszyński mianowany został arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim, prymasem Polski. W 1953 papież Pius XII mianował go kardynałem – członkiem kolegium kardynalskiego. Niestety ówczesne władze Polski nie wydały Prymasowi pozwolenia i paszportu, a zatem nie mógł on odebrać z rąk papieża swej nominacji, stało się to dopiero kilka lat później – w 1957 roku.
We wczesnych latach pięćdziesiątych, w okresie napięć między państwem a Kościołem, władze komunistyczne osadziły kardynała Wyszyńskiego w areszcie. Więzienna tułaczka prowadziła ze Śląska do Komańczy przez Katowice, Kraków, Tarnów, Jasło i Sanok. Trasa podróży przywiodła kardynałowi na myśl wspomnienia historyczne o podobnej trasie, którą przed trzystu laty odbył w czasie najazdu szwedzkiego król polski Jan Kazimierz do Lwowa, by tam złożyć Śluby Królewskie, powierzając Polskę Opatrzności Bożej. W Komańczy, ostatnim miejscu swego odosobnienia 16 maja 1956 roku napisał Prymas tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego. Postanowił bowiem powtórzyć śluby Jana Kazimierza w Milenium Chrztu Polski jako śluby narodu powierzającego Ojczyznę opiece Maryi. Ślubowania miały charakter głęboko religijny, ale były też odważnym aktem walki o duszę i moralność narodu.
26 października 1956 został zwolniony z odosobnienia. W latach 1957-1966 przeprowadził obchody tysiąclecia chrztu Polski. Brał udział w pracach Soboru Watykańskiego II. W latach osiemdziesiątych, w dobie polskiego sierpnia i ostrej walki polskiego społeczeństwa z komunizmem, w trosce o pokój i dobro narodu, ustawicznie wzywał wiernych do rozwagi i odpowiedzialności. Był w pełni tego słowa znaczeniu – ojcem duchowym narodu polskiego.
Prymas Tysiąclecia Stefan kardynał Wyszyński był mistrzem, nauczycielem i przyjacielem Papieża Jana Pawła II, który po wyborze na Stolicę Piotrową wypowiedział pamiętne słowa rozpoczynając swój pontyfikat i oddając hołd swemu przyjacielowi i nauczycielowi. – „Nie byłoby na Stolicy Piotrowej tego Papieża – Polaka, gdyby nie było Twojej wiary, nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem. Twojej heroicznej nadziei Twego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła, gdyby nie było Jasnej Góry – i tego całego okresu dziejów Kościoła w Ojczyźnie naszej, który jest związany z Twoim biskupim i prymasowskim posługiwaniem”
Stefan Kardynał Wyszyński zmarł w dniu Wniebowstąpienia Pańskiego, 28 maja 1981 roku w Warszawie. Został pochowany 31 maja 1981 w krypcie arcybiskupów katedry św. Jana w Warszawie. Jego pogrzeb, nazywany także królewskim, zgromadził w stolicy tysiące ludzi, zarówno wierzących jak i niewierzących.
Z inicjatywy papieża Jana Pawła II w 1986 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego – Stefana Kardynała Wyszyńskiego.
Prymas pozostawił nam swe dzieło i ślad swej obecności, wiarę i nakaz miłości. „Wypełniajcie zadanie, które na was nałożono. Dbajcie o dziedzictwo narodowe, o Ojczyznę, wciąż w niej tyle zrobić trzeba.” – te słowa naszego patrona zobowiązują.
My, uczniowie SP 25 im. Prymasa Tysiąclecia, traktujemy osobę naszego Patrona jako drogowskaz, który wskazuje, jak doskonalić się, dążyć do prawdy, kochać Boga i bliźnich, szanować wartości i zasady, uporczywie dążyć do celu. Z głębokim namysłem wsłuchujemy się we wskazówki, jakie zostawił nam Prymas w swym duchowym testamencie, mając nadzieję, że na początek warto zacząć od słów, które widnieją na pamiątkowej tablicy w naszej szkole – „Wypełniajcie zadanie, które na was spoczywa”. Tyle i aż tyle. Tablicę mijamy każdego dnia, a refleksję podjąć zawsze warto.
Prymasowska Krucjata Miłości
– Szanuj każdego człowieka.
– Myśl zawsze dobrze o wszystkich ‒ nie myśl źle o nikim.
– Mów życzliwie o innych.
– Napraw krzywdę wyrządzoną słowem.
– Nie podnoś głosu.
– Nie przeklinaj.
– Nie rób nikomu przykrości.
– Nie wyciskaj łez.
– Przebaczaj.
– Nie chowaj w sercu urazy.
– Czyń dobrze każdemu, jak chciałbyś tego dla siebie.
– Współczuj w cierpieniu.
– Spiesz z pomocą i sercem.
– Pracuj rzetelnie i uczciwie, na miarę swych możliwości.
– Włącz się w społeczną pomoc bliźnim.
– Módl się za bliźnich.
– Szanuj swą Ojczyznę i pamiętaj zawsze, że jesteś Polakiem.
Prymas Tysiąclecia Stefan kardynał Wyszyński – kalendarium
3 VIII 1901 – przychodzi na świat we wsi Zuzela nad Bugiem na pograniczu Mazowsza i Podlasia
3 VIII 1924 – przyjmuje święcenia kapłańskie w katedrze wrocławskiej w kaplicy NMP, a dwa dni później – 5 VIII 1924 – odprawia swą mszę prymicyjną przed cudownym obrazem NMP na Jasnej Górze
1929 – doktorat z prawa kanonicznego Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
1946 – otrzymuje sakrę biskupią
12 XI 1949 – papież Pius XII mianuje go arcybiskupem, metropolitą gnieźnieńskim i warszawskim, prymasem Polski
12 I 1953 – zostaje kardynałem, ale nominację z rąk papieża Piusa XII dane mu będzie odebrać dopiero w 1957 roku
8 V 1953 – w imieniu Episkopatu wystosowuje do komunistycznych władz państwowych list-memoriał Non possumus! protestując przeciwko działaniom władz wobec Kościoła w Polsce
25 IX 1953 – 28 X 1956 – władze komunistyczne internują Prymasa
- Rywałd Królewski k. Grudziądza (25 IX 1953 – 12 X 1953)
- Stoczek Warmiński k. Lidzbarka (12 X 1953 – 6 X 1954)
- Prudnik k. Opola (6 X 1954 – 29 X 1955)
- Komańcza k. Sanoka (29 X 1955 – 28 X 1956)
26 VIII 1956 – odczytanie w Częstochowie tekstu Ślubów Jasnogórskich będących powtórzeniem ślubów złożonych przez króla Jana Kazimierza
1962 – 1965 – udział w pracach Soboru Watykańskiego II
3 V 1966 – uroczystości Milenium Chrztu Polski na Jasnej Górze
28 V 1981 – umiera w Warszawie, w święto Wniebowstąpienia Pańskiego, w 80. roku życia, 57. roku kapłaństwa, 35. roku posługi biskupiej
31 V 1981 – pochowany w krypcie arcybiskupów w katedrze św. Jana w Warszawie
1986 – rozpoczyna się proces beatyfikacyjny Prymasa podjęty z inicjatywy papieża Jana Pawła II
2001 – Sejm RP ustanawia Rokiem Stefana Kardynała Wyszyńskiego
Tekst opracowała – dr Barbara Maria Płodzień
Rysunek – mgr Wojciech Trzyna